ز غم کسی اسیرم که زمن خبرندارد             

 عجب ازمحبت من که دراواثرندارد   

غلطاست هرکه بگوید دل به دل راه دارد     

دل من زغصه خون شددل اوخبرندارد

عشق چیست؟

اگرخنده است چرامی گریم؟                  

اگرگریه است چرامی خندم؟    

اگرعشق است چرابه آن نمیرسم؟         

اگرعشق نیست چراعاشقم؟  

اگرمرگ است چرازنده ام؟                    

اگرجاویداست چراروزی صدبارمیمیرم؟

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

بلکه

نداشتن کسی است

که الفبای دوست داشتن را برایت تکرار کند

و

تو از او رسم محبت بیاموزی

عشق من تو باش

 نه برای اینکه در این دنیای بزرگ تنها نباشم.

تو باش

تا در دنیای بزرگ تنهاییم تنها ترین باشی

با تو از خاطره ها سرشارم.

 با تو تا آخر شب بیدارم .

عشق من دست تو یعنی خورشید.

 گرمی دست تو را کم دارم . . .

میدونی آدما بین الف تا ی قرار دارند.

 بعضی ها مثل " ب " برات میمیرند،

مثل " د " دوستت دارند،

مثل " ع " عا شقت میشوند،

 مثل " م " منتظر می مونند

تا یه روز مثل " ی " یارت بشن

من خسته گرد عالم،درمان ز کس ندیدم

تا درد عشق دیدم  درمان من گرفته

بشکن طلسم صورت ، بگشای چشم سیرت

تا شرق و غرب بینی سلطان من گرفته

اینجا کسی است پنهان ،همچون خیال در دل

اما فروغ رویش ارکان من گرفته

یاران دل شکسته، بر صدر دل نشسته

مستان و می پرستان میدان من گرفته

روزگار ، دل ها سوزاند و داغ های بسیار زد....

و از آنجا که مرا دیگر با قلبم کاری نیست....

استخوانم را سوزاند!

مرا به دردهایم واگذار ، یادگاری های تو هستند و دوستشان دارم

تنها یادگار من نزد تو ، قلب و احساسم هستند

.

مواظبشون باش