سالها رفت و هنوز

یک نفر نیست بپرسد از من

 که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه ی شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریا است؟

نوری از روزنه فرداهاست

یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟

چه در دل من

چه در سر تو

من ازتو رسیدم به باور تو

تو بودی و من

به گریه نشستم برابر تو

بخاطر تو

به گریه نشستم  بگو چه کنم

با تو....شوری در جان

بی تو....جانی ویران

از این ....زخم پنهان

می میرم

نا مت ....در من باران

یادت ....در دل توفان

با تو .....امشب پایان

می گیرم

نه بی تو سکوت

نه بی تو سخن

به یاد تو بودم  به یاد تو من

ببین غم تو

رسیده به جان و دویده به تن

ببین غم تو

رسیده به جانم

بگو چه کنم

نی از تو منقلب شد و در من نیاز شد

نی از نوای نوشدگی نی نواز شد 

نی ناز کرد تا همه جا نازکی کند

با نازکان نشست و گل انداخت ، ناز شد

قد شد بلند شد که به قامت بایستد

قد قامت تمام نمای نماز شد 

نی لب به نغمه داد نی از نغمه لب گرفت

لب نغمه خوان ِ نی شد و نی نغمه ساز شد 

حج هفت دور دور نیستان طواف کرد

نی هفت بند محرم خود شد حجاز شد 

رازی که در نی است همان راز در می است

نی را ز می چه باک که همراز ِ راز شد 

گیسوی شب به نی که گره خورد باز شد

تا ناله ی نی و شب و گیسو دراز شد

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم

نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی

من ای حس مبهم تو را دوست دارم

سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم

به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم

بیا تا صدا از دل سنگ خیزد

بگوییم با هم: تو را دوست دارم

جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما

تو را دوست دارم، تو را دوست دارم

شنیدی که دلم گفت بمان ایست ، نرو

به خدا وقت خداحافظی ات نیست ، نرو

نکند فکر کنی در دل من مهر تو نیست

گوش کن نبض دلم زمزمه اش چیست ،نرو